İnsan hatasını bir baskasına itiraf ettiğinde unutur onu; ama çoğu kez öteki kişi bunu unutmaz...


”Biri daima fazladır etrafımda” - böyle düşünür yalnız kişi. ”Daima bir kere bir sonunda iki olur gider!” ”Ben” ile ”Beni” pek hararetli görüşürler daima: nasıl tahammül edilirdi bir dost olmasa. Ah! Pek çok derinlikler vardır bütün yalnızlar için. Onun için, bunca özlem duyarlar bir dosta ve onun yüksekliklerine.

Hiç yorum yok: