Mea Culpa

Zaman geçtikçe hayatımızda bazı şeylerin düzeleceğini düşünürüz. Zamanın bir ilaç olduğu fikri bir şekilde girmiştir içimize. Şu anda yaşadıklarımızın ileride başımıza gelmeyeceğini, 3-5 sene sonra bulunduğumuz yerden daha iyi durumda olacağımızı, her şeyin kendiliğinden bir şekilde düzeleceğini kurgularız kafamızda daima.

Hayatımızın her evresini ilerisi için yaşıyoruz aslında. Bugün aldığımız kararlar, yaptıklarımız, çalışmalarımız, ilişkilerimiz hep ilerisi için. Bu döngü bitmiyor hiç. Süre geçtikçe devam ediyor. Devam ettikçe zaman ilerliyor. Ve bizlere ayrılan süre doluyor. Geriye dönüp bakıldığında ise yaşadıklarımız bir sayfayı bile doldurmuyor. Çünkü biz ilerisi için yaşadıkça ilerisi hiç gelmiyor. O gelmedikçe biz de sona bir türlü ulaşamıyoruz.

Yaşam kötüdür. Doğru budur. Onun iyi olduğunu zannetmemizin sebebi algılarımız ve korkularımızdır. An'ları yaşamaktan çekinmemiz ve bize öğretilenlerdir.