Kurduğumuz hayallerin kırılması, yaşadığımız ilişkilerin bozulması, kavgalarımız, bağırmalarımız, küfürlerimiz... Hepsi aslında bir şekilde bu acımasız hayata karşı direncimizi artırıyor. Mutluluk, sevgi, aşk vs vs. Bunlar zannedildiği gibi hayatın özünde olan şeyler değil. Olmadığı için uzun sürmüyor zaten. Gerçek olan sürekli tükenmekte olduğumuzdur. Bunun da çoğu zaman farkında bile olmuyoruz. Olmadığımız için de gittiğimiz yolun hep düzgün ve virajsız olduğunu düşünüyoruz. Uzayda, sonsuz evrende, yuvarlak ve dönen bir mavi taşın üzerinde dikilip duran ufacık organizmalarız. Bu kadar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder