Ne kadar çok düşünürsek o kadar az mı yol alıyoruz? O kadar mı uzuyor mesafeler? En uzağımızdakiler aslında bize gerçekten ne kadar uzaklar? Bunu neyle ölçüyoruz? Her gün gördüğümüz yüzler bize neyi anlatıyor? Bakmaktan bıkmadık mı? Bizi dışarıdaki soğuktan ayıran bir duvarsa, uzaktakilerden ayıran da aynı duvar değil mi? Dışarıda gördüğümüz yabancı yüzler bize bizden daha mı yabancılar?
Ayrılığı yapan biziz. Biz insanlar.
Kendimizi tanımaktan korkuyoruz.
Uzağa baktıkça önümüzden yakınlar geçiyor...
Şu kahrolası hayatta, ne yakın ne de uzak, sadece kendimize oynuyoruz.
Başkaları için....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder